Sunday, 12 April 2020

மறைந்தும் கவிதையாய் வாழும் கவிஞர் தீப்பொறி பொன்னுசாமி!!

மறைந்தும் கவிதையாய் வாழும் கவிஞர் தீப்பொறி பொன்னுசாமி!!

மலேசியாவில் வாழ்ந்த வாழும் கவிஞர்களில் தங்களுக்கான நிரந்திர இடத்தை தங்களின் தனித்துவங்களாலும்,எழுத்தாற்றல்களாலும் மட்டுமின்றி தங்களுக்கே உரிய சிந்தனை உயிர்மங்களாலும் உயர்த்திப் பிடித்துள்ளவர்களில் பலரை நாம் பட்டியலிட முடியும்.

இன்று நம்மிடையே எத்தனையோ புதுக்கவிதைகள் ஆளுமைக் கொண்டிருந்தாலும் மரபுக் கவிதைகான தனித்துவமும் அதன் சிறப்பும் இன்றைக்கும் நனி சிறப்போடு உயர்ந்து நிற்பதை நாம் காண்கிறோம்.இருந்த போதிலும் தங்களின் எழுத்துக்களாலும் வேறுபட்ட சிந்தனையாளும் ஒவ்வொரு காலக்கட்டத்தில் ஒருசில கவிஞர்கள் நம்மோடு பயணிப்பார்கள்.

அவ்வாறு பயணிக்கும் கவிஞர்களில் சிலர் மட்டுமே அவர்களின் காலங்கள் கடந்தும் கவிதை உலகில் தங்களுக்கான தனித்துவ அடையாளங்களுடன் தலைமுறைகள் தாண்டி கவிதையாக வாழ்ந்துக் கொண்டிருப்பார்கள்.அத்தகைய சிறப்புக்குரிய கவிஞர்களில் ஒருவராக மலேசிய கவிதை உலகில் இன்றைக்கும் உச்சரிக்கும் பெயராக கவிஞர் தீப்பொறி பொன்னுசாமி விளங்குகிறார்.

தனது அனல் பறக்கும் பேச்சாலும் சமூக சிந்தனை மிக்க கவிதைகளாலும் மக்கள் மத்தியில் தனித்துவ கவிஞராய் உலா வந்தவர்தான் கவிஞர் தீப்பொறி பொன்னுசாமி என்னும் சமூக கவிதை.இவரது கவிதை சமூகத்தின் உணர்வுகளை தட்டியெழுப்பும்.இவரது எழுத்துக்கள் நம் சமூகத்தை செதுக்கும் உளியாகவே தன் கடமையை செய்யும்.

மலேசிய எழுத்தாளர்களில் தனக்கான தனித்துவ இடத்தை நிறப்பிக் கொண்ட இவர் தீவிரச் சமுதாயச் சிந்தனையாளராகவும் பகுத்தறிவை தனது வாழ்வியல் கொள்கையாகவும் கொண்டு வாழ்ந்தவர்.நாட்டின் தலைச் சிறந்த மரபுக் கவிஞர்களில் ஒருவராக  மெய்மம் கொண்ட தீப்பொறி பொன்னுசாமி யாப்பிலக்கணத்தில் தலைசிறந்தவர் என்பது கவிஞர்கள் மத்தியில் ஒப்புக் கொள்ளப்பட்ட உண்மையாகும்.

கோலாசிலாங்கூர் அருகிலுள்ள புக்கிட் ரோத்தான்,ரோஸ்வெல் தோட்டத்தில் பிறந்த இவர் அத்தோட்டத்தின் தமிழ்ப்பள்ளியில் தனது ஆரம்பக்கல்வியையும் கற்றார்.பள்ளி படிப்படை முடித்த பின்னர் சிறிதுக்காலம் தான் பிறந்து வளர்ந்த தோட்டத்திலும் அருகிலுள்ள மேரி தோட்டத்தில் பணி செய்த அவர் அதனை அடுத்து பத்தாங் பெர்ஜூந்தாயில் ஈயச் சுரங்கத்திலும் வேலை செய்துள்ளார்.

தன்மானத்தின் சின்னமாகவும் சுயமரியாதையை பின்பற்றும் பகுத்தறிவின் முகவரியாகவும் திகழ்ந்த இவர் தோட்டத்தில் வாழ்ந்த காலத்திலேயே தந்தை பெரியாரின்  எழுத்துகள்,சிந்தனைகள் மற்றும் அவரது பேச்சுகளால் பெரிதும் ஈர்க்கப்பட்டார்.பெரியார் மீது கொண்ட ஈர்ப்பால் மலேசிய திராவிடக் கழகத்தில் தம்மை இணைத்துக் கொண்டு சாதி ஒழிப்பு போராட்டங்களிலும்,சீர்த்திருத்த திருமணங்கள் மற்றும் பகுத்தறிவு கலந்தாய்வுகளிலும் தன்னை ஈடுப்படுத்திக் கொண்டார்.

பேனா முனையால் தனது சிந்தனைகளுக்கு தீனிப்போட்ட இவர் தனது சிந்தனைகளை தீப்பொறியாய் சிறக்கடிக்க வைத்தவர்.இவர் எழுத்துக்கள் ஒவ்வொன்றும் சமூகத்தை தட்டியெழுப்பும் போர்வாலாகவே இருந்தன.நம் சமூகத்தின் அவலங்களை சுட்டிக்காட்டவும் அவர்களை தட்டியெழுப்பவும் ஒருபோதும் தயங்கிடாத சமூக சிந்தனையாளராகவே வாழ்ந்த மகத்தான கவிஞர் இவர்.

முன்கோபம் கொண்ட கவிஞனான இவர் தனது கருத்தில் எப்போதுமே உறுதியாக நிற்ககூடியவர்.இவரோடு முரண்பாடுகள் கொண்டவர்கள் கூட இவரது எழுத்துகளை  விரும்பி நேசித்த வித்தகராய் உலா வந்துள்ளார்.வனொலி கவியரங்களிலும் மேடைகளில் நடைபெறும் கவியரங்களிலும் பங்கெடுத்தும் தனது பங்கை நிறைவாகவே ஆற்றியுள்ளார் என்னலாம்.

இவரோடு ஒத்த சக கவிஞர்களும் எழுத்தாளர்களும் இவரை சுயநலத்திற்கு அப்பாற்பட்ட தமிழர்களின் தாகத்தைத்  தனது மூச்சாக  கொண்டிருந்த நமக்கான பாரதியார் இவர் என்றே கீர்த்தி பாடுகின்றனர்.இவரது பகுத்தறி சிந்தனையும் மூடநம்பிக்கை ஒழிப்பும் இவரை மலேசிய நாட்டு பாரதிதாசன் என்றுதான் புகழாரம் சூட்ட வேண்டும்.

பத்திரிக்கையாசிரியரான இவர் தொடக்கத்தில் தமிழ் நேசன் நாளிதழில் பிழைத்திருத்தும் பகுதியில் வேலை செய்து வந்தார்.பின்னர் உயர்வோம் இதழின் பொறுப்பாசிரியராகவும் இருந்து வந்துள்ளார்.மேலும், நண்பன் பத்திரிக்கையில் பிழைத்திருத்தும் பகுதியிலும் தமிழோடு பயணம் செய்துள்ளார்.

நாட்டில் நல்ல தரமான கவிஞர்களை உருவாக்க வேண்டும் என்னும் வேட்கையில் பொன் பாவலர் மன்றம் உருவாக்கி அதன் மூலம் கவிஞர் பட்டறையை நடத்தி யாப்பிலக்கணம் அறிந்த நல்ல மரபு கவிஞர்களை உருவாக்கிய பெருமைக்குரியவர்.இவரது பாசறையில் உருவானவர்கள் இனறைக்கும் தங்களின் பெயருக்கு முன் தங்களின் வழிகாட்டியான தீப்பொறி பொன்னுசாமியை நினைவுக்கூறும் வகையில் “பொன்” என்ற சொல்லை பயன்படுத்துவதை நாம் காணலாம்.

தனது தமிழ் இலக்கியத்துறை பயணத்தை 1965 முதல் தொடங்கிய இவர் பெரும்பாலும் சிறுகதைகள்,கட்டுரைகள்,வானொலிக் கட்டுரைகள் என தொடர்ந்தாலும் இவர் இந்நாட்டில் கவிதைகளின் முகவரியாகவே போற்றப்பட்டு நாட்டின் நனி சிறப்பு மிக்க கவிஞர்களில் ஒருவராகவே அடையாளப்படுத்தப்படுகிறார்.மேலும்,இவர் எழுதிய அதிகமான இசைப்பாடல்கள் உள்ளூர்ப் பாடகர்களால் அரங்கேற்றம் செய்யப்பட்டு இசைநாடா மற்றும் குறுந்தட்டு வடிவங்களில் வெளியீடும் கண்டுள்ளன என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

அனல் பறக்கக்கூடிய கவிதைகளுக்கு சொந்தக்காரரான இவருக்கு மலேசிய திராவிடக் கழகம் “தீப்பொறி” என்னும் விருது வழங்கி பெருமைப்படுத்தியது.பின்னாளில் அதுவே அவரது அடைமொழியாகவும் முகவரியாகவும் ஆனது.அவரது முதல் நூலின் பெயரும் தீப்பொறி என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.இந்நாட்டு கவிஞர்களுக்கும் கவிதை உலகத்திற்கும் இவர் பொக்கிசமாக ஐந்து கவிதை நூல்களை கொடுத்துள்ளார்.

அதுமட்டுமின்றி,அவர் எழுதிய இந்திய இரயில் பயணங்கள் (பயணக் கட்டுரை),கோம்பாக் ஆறு மற்றும் கவியரங்கில் ஒரு கவிஞர் ஆகியவை வாசிப்பாளர்களின் கவனத்தை ஈர்த்தவைகளாக தனித்து நிற்கின்றன என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.தனது எழுத்துகளுக்காக பலவேறு பரிசுகளை பெற்றிருக்கும் கவிஞர் தீப்பொறி பொன்னுசாமி 1983இல் மலேசிய எழுத்தாளர் சங்கத்தின் டான்ஶ்ரீ ஆதி.நாகப்பன் விருதும் 1998இல் கூட்டுறவுச் சங்கக் கவிதை போட்டியில் பரிசும் பெற்றுள்ளார் என்பதும் பெருமிதமானது.

தனது கனல் கக்கும்  வார்த்தைகளால் கவிதைகளை மெய்பித்து வாழ்ந்த கவிஞர் தீப்பொறி பொன்னுசாமி 1946இல் டிசம்பர் 22 பிறந்தது தமிழகத்தின் தனது சொந்த ஊரான செஞ்சியில் தனது 69வது அகவையில் 2014இல் நவம்பர் 18ஆம் தேதி உடல் நலக் குறைவினால் இயற்கை ஏய்தினார்.இவருக்கு மின்னல் வானொலி அறிவிப்பாளர் பொன் கோகிலம்  உட்பட பொன் கோமகன்,பொன் கோமளம் என மூன்று பிள்ளைகள் உள்ளனர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
மறைந்தும் கவிதையாய் வாழ்ந்துக் கொண்டிருக்கும் கவிஞர் தீப்பொறி பொன்னுசாமி மலேசிய மண்ணின் கவிதை பொக்கிசம்.அவரது கவிதைகள் அவரது சுவாசமாய் இன்னமும் வாசிக்கப்பட்டுக் கொண்டுத்தான் இருக்கிறது என்பதை பெருமையாய் பதிவு செய்வோம்.

 (சிவாலெனின்)


Tuesday, 24 March 2020

தமிழுக்காகவும் தமிழினத்திற்காகவும் வாழ்ந்தவர்கள்!!

தமிழுக்காகவும் தமிழினத்திற்காகவும் வாழ்ந்தவர்கள்!!


தமிழின் சிறப்பு அதன் தொன்மையில் மட்டுமில்லை.அதன் தொடர்ச்சியிலும் உண்டு.தொன்மையான தமிழ் நூற்றாண்டுகள் கடந்தும் வாழ்வதற்கு அதன் தொன்மையோடு தொடர்ச்சியும் தான் காரணியம்.அத்தகைய தொடர்ச்சியினை முன்னெடுத்தவர்களில் நம் நாட்டின் தமிழறிஞர்களும் அந்தந்த காலக்கட்டத்தில் தங்களின் பெரும் பங்கை ஆற்றியுள்ளனர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

நாட்டில் தமிழுக்காகவும் தமிழினத்திற்காகவும் தோண்டு செய்தவர்ளில் பலரை இன்றைய தலைமுறை அறிந்திருக்கவில்லை என்பது ஒருபுறம் இருந்தாலும் நமது முந்தைய தலைமுறை அவர்களை மறந்துவிட்டது பெரும் கவலை அளிக்கிறது.தன்னோடு வாழ்ந்த ஒருவனைகூட நினைத்துப் பார்த்து அறிமுகம் செய்ய இங்கு யாரும் இல்லை.அதற்கான காலமும் ஒத்துவருவதில்லை என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.

இருந்த போதிலும் தமிழுக்காகவும் தமிழினத்திற்காகவும் தங்களை ஈகம் செய்துக் கொண்ட மலேசிய தமிழறிஞர்களை இன்றைய தலைமுறைக்கு முழுமையாக இல்லாவிட்டாலும் குறைந்தபட்சம் சிறு அறிமுகத்தையாவது செய்வது சிறப்பாகும்.அவ்வகையில் தமிழர் திருநாளை ஒற்றுமை நாளாக ஒன்றாக வழிவகுத்ததோடு மட்டுமின்றி இளைஞர் மணிமன்றத்தை தோற்றுவித்து அதன் மூலம் இளைஞர்கள் மத்தியில் இன,மொழி உணர்ச்சியை எழ செய்த தமிழ்வேள் கோ.சாரங்கபாணியையும் நாட்டில் தமிழ் ஆய்வும் சுமேரிய நாகரிகத்தின் ஒலிவடிவம் தமிழோடு ஒத்து இருப்பதாகவும் மெய்பித்த தமிழறிஞர் முனைவர் கி.லோகநாதனையும் நாம் மறந்திடக்கூடாது.



தமிழ்வேள் கோ.சாரங்கபாணி 

தமிழ்வேள் கோ.சாரங்கபாணி என்னும் பெயர் மலேசிய தமிழர்களுக்கு புதிதல்ல.அவரது தமிழ்ப்பணி இன்றைக்கும் போற்றப்படுகிறது.தமிழர்களின் வாழ்க்கையில் பல மாற்றங்களை கொண்டு வந்த அவர் மலேசியாவில் தமிழர் திருநாளை தமிழரின் ஒற்றுமைத் திருநாளாக உருவாகப் பாடுபட்டவராவார்.

மலேசியா மற்றும் சிங்கப்பூரில் தமிழ்த் தொண்டாற்றிய கோ.சாரங்கபாணியை தமிழர்கள் “தமிழ்வேள்” என்றும் கோ.சா என்றும் இன்றைக்கும் நினைவுக்கூறுகிறார்கள்.1955இல் தவத்திரு குன்றக்குடி அடிகளார் கோலாலம்பூர் வந்திருந்தபோது கோ.சாரங்கபாணிக்கு “தமிழ்வேள்”என்னும் சிறப்பு பட்டமளித்து பாராட்டினார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

தமிழ் மொழிக்காகவும் இனத்திற்காகவும் சிந்தித்த இவர் இளைஞர்களை தமிழ் மொழியோடு எழுச்சி பெற வைக்க வேண்டி
 மாணவர் மணிமன்ற மலரை தொடங்கியதோடு மட்டுமின்றி தமிழ் இளைஞர் மணிமன்றத்தையும் தோற்றுவித்து தமிழுக்கு அரும் பணி செய்தார்.மாணவர் மணிமன்றத்தின் மூலம் நாட்டில் பல தமிழ் எழுத்தாளர்களை உருவாக்கிய பெருமை இவரை சேரும்.

இன்றைக்கும் சிங்கப்பூரில்  தமிழ் இலக்கியத்துறைக்காக இவரது நினைவாக “தமிழ்வேள்”விருது வழங்கப்பட்டு வருகிறது.இவ்விருது 1988முதல் வழங்கப்பட்டு வருவது குறிப்பிடத்தக்கது.ஆனால்,மலேசியாவில் அவர் தோற்றுவித்த தமிழ் இளைஞர் மணிமன்றம் இதுவரை அவர் பெயரில் இலக்கியத்துறை சார்ந்தவர்களுக்கு இம்மாதிரியான முன்னெடுப்புகளை மேற்கொள்ளாதது வருத்தமானதே.

அவர் தோற்று வைத்த இளைஞர் மணிமன்றம் தொடக்ககாலத்தில் நாட்டின் முக்கிய இயக்கமாக இருந்து வந்ததை யாரும் மறுத்திடலாகாது.அவ்வியக்கத்தின் தமிழ்ப்பணி போற்றுதல்குரியது.நாடு முழுவதும் தமிழர் திருநாள் கொண்டாட்டத்தை முன்னெடுத்த முதன்மை இயக்கம் அது.நாளடைவில் அவ்வியக்கம் தற்போது சோர்ந்து விட்டது என்றுதான் கூற வேண்டும்.

தற்போது நீண்டகாலத்திற்கு பின்னர் புதிய தலைமைத்துவத்தை கண்டிருக்கும் இளைஞர் மணிமன்றம் புத்துயிர் பெற்று மீண்டும் கோ.சாரங்கபாணியின் இலக்கை நோக்கி எழுச்சி பெறும் என்று நம்புவோம்.இருந்த போதிலும்,பேராக் மாநிலத்தின் கோப்பெங் மணிமன்றத்தின் செயல்பாடுகள் தனித்துவமாகவும் சிறப்பாகவும் இருப்பதை மறுப்பதற்கில்லை.

தமிழகத்தின் திருவாரூரில் பிறந்த கோ.சாரங்கபாணி தனது 20வது வயதில் (1924) சிங்கப்பூர் வந்தார்.அக்காலக்கட்டத்தில் அப்போதைய மலாயாவின் ஒரு பகுதிதான் சிங்கப்பூர்  என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.சிங்கப்பூர் மலேசியாவிலிருந்து தனித்து சுயநாடாக தன்னை பிரகடன் செய்துக் கொள்ளும் வரை (1965) அது மலேசியாவுடன் இணைந்துதான் இருந்தது.

அக்காலக்கட்டத்தில் சிங்கப்பூரின் “முன்னேற்றம்” என்னும் பத்திரிக்கையின் துணையாசிரியராகவும் பின்னர் அப்பத்திரிக்கைக்கு ஆசிரியராகவும் கோ.சாரங்கபாணி  உயர்ந்தார்.பகுத்தறிவு சிந்தனையிலும் சீர்த்திருத்த கருத்துகளிலும் தன்னை முழுமையாக ஈடுப்படுத்திக் கொண்ட கோ.சாரங்கபாணி தனது எழுத்துகளின் மூலம் அவற்றை மக்களடையே கொண்டு சென்றார்.

தந்தை பெரியாரின் கருத்துகள் மீது ஈர்ப்புக் கொண்ட இவர் 1934இல் தாம் தொடங்கிய  “தமிழ் முரசு” வார இதழில் பெரியாரின்  கொள்கைகளையும்,முற்போக்கு கருத்துகளையும்,சாதி ஒழிப்பு மற்றும் பிராமண எதிர்ப்பு ஆகியவற்றையும் முதன்மை இலக்காக கொண்டு எழுதினார்.அக்காலக்கட்டத்தில் தனித்துவமாக இயங்கிய இப்பத்திரிக்கை மக்களிடையே நல்ல வரவேற்ப்பை பெற்று ஓராண்டில் தினசரி பத்திரிக்கையாக வெளிவர தொடங்கியது.
 
அதனை தொடர்ந்து “சீர்த்திருத்தம்” என்ற மாத இதழையும் , ஆங்கிலத்தில் “REFORM” என்னும் மாத இதழையும்  INDIAN DAILY MAIL” தினசரியையும் நடத்தி வந்தார்.இவரது நினைவாக கூலிம்,பாயா பெசாரில் அமைந்திருந்த பாயா பெசார் தமிழ்ப்பள்ளியை தமிழுணர்வாளர்களின் பெரும் முயற்சியால் கோ.சாரங்கபாணி தமிழ்ப்பள்ளியாக உருமாற்றம் கண்டது.இது அவர் ஆற்றிய தமிழ்ப்பணிக்கு கிடைத்த அங்கீகாரமாகும்.தமிழுக்காகவும் தமிழினத்திற்காகவும் தொண்டாற்றிய தமிழ்வேள் கோ.சாரங்கபாணி 1903இல் ஏப்ரல் 19ஆம் தேதி பிறந்து மார்ச் 16ஆம் தேதி 1974இல் தனது 71வது வயதில் இயற்கை ஏய்தினார்.


தமிழ் ஆய்வாளர் முனைவர் கி.லோகநாதன்

தமிழ் ஆய்வுகளில் தன்னை முழுமையாக ஈடுப்படுத்திக் கொண்டவர்களில் தனித்துவமானவராக விளங்கிடும் முனைவர் கி.லோகநாதன் சுமேரிய நாகரிகத்தின் ஒலி வடிவம் தமிழுடன் ஒத்தியிருப்பதாக விளக்கிய மலேசிய தமிழறிஞராவார்.சுமேரிய நாகரிக ஆய்வில் மிகுந்த நாட்டம் கொண்டிருந்த அவர் அவை முதற்சங்கத் தமிழாக இருக்க வேண்டும் என்றும் தனது ஆய்வில் குறிப்பிட்டிருந்தார்.

கெடா மாநிலத்தில் 1940இல் ஆகஸ்டு 11ஆம் தேதி பிறந்த அவர் தொடக்கத்தில் மலேசிய கல்வி அமைச்சிலும் பின்னர் மலேசிய (பினாங்கு) அறிவியல் பல்கலைக்கழகத்தில்  உளவியல் துறை பேராசிரியராகவும்  பணிபுரிந்தார்.சுமேரிய நாகரிக கல்வெட்டில் “Kal-gal” என்னும் குறிப்பு கள்க,கள்ள,கள்ளன்,கள்ளர் என்னும் பொருளில் அரசனை குறிப்பிடுவதாக அமைவதாகவும் தனது ஆய்வில் அவர் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

சுமேரிய மொழி தெற்கு மெசொப்பொத்தேமியாவில் (சுமேரியா) ஆகக் குறைந்தது கிமு 4வது ஆயிரவாண்டு தொடக்கம் பேசப்பட்ட மொழியாகும்.கிமு 2000 அளவில் சுமேரிய மொழியானது அக்காத் மொழியால் மாற்றீடு செய்யப்பட்டது.ஆனாலும், மேலும் இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு சமய மொழியாக இருந்து வந்தது.கிபி முதலாம் ஆண்டுக்கு பிறகு சமய தொடர்பான பணிகளில் இருந்தும் சுமேரிய மொழி நீக்கப்பட்டது.பின்பு 19ஆம் நூற்றாண்டு வரை மறக்கப்பட்டிருந்தது.சுமேரிய மொழி பிராந்திய மொழிகளான எபிரேய மொழி,அக்காத் மொழி,அறமைக் மொழி போன்ற செமிடிக் மொழிகளிலிருந்து வேறுப்பட்டதாகும்.

(சிவாலெனின்)


தமிழுக்கு தொண்டு செய்வதை கடமையாக எண்ணி வாழ்ந்தவர்கள்!!

தமிழுக்கு தொண்டு செய்வதை கடமையாக எண்ணி வாழ்ந்தவர்கள்!!

தமிழுக்காக மலேசியாவில் தம்மை ஈகம் செய்த தமிழறிஞர்களின் எண்ணிக்கை ஒரு வட்டத்திற்குள் வரையறுத்திடலாகாது.தங்களின் வாழ்நாளின் பெரும் பகுதியை மொழிக்காகவும் இனத்திற்காகவும் ஈகம் செய்த தமிழறிஞர்களில் தமிழ்க்குயிலார் என போற்றப்படும் ஐயா கா.கலியபெருமாளும் இறையருட்கவிஞர் என புகழப்படும் ஐயா சீனி நைனா முகம்மதும் தனித்துவமானவர்கள்.

இந்நாட்டில் தமிழும் தமிழனும் தனித்துவ அடையாளத்துடன் அவனது பண்பாட்டையும் பாரம்பரியத்தையும் மொழியல் உணர்வுடன் மெய்மம் கொண்டு வாழ அவ்விருவரும் தங்களின் எழுத்துகளில் இனமொழி உணர்வை அமுர்தமாய் படைத்தனர் எனலாம்.
நம் மொழியின் இலக்கணமும் இலக்கியமும் அடுத்த தலைமுறைக்கும் அதன் மரபு தொலையாமல் கொண்டு செல்லப்பட வேண்டும் என்பதற்காக அது சார்ந்த நூல்களை மாணவர்கள் முதல் ஆசிரியர்கள் வரையும் மட்டுமின்றி எழுத்தாளர்களும் அதனை பின்பற்றும் வகையில் படைத்துள்ளதோடு தமிழ் ஆர்வாலர்களுக்கும் வழிகாட்டியாக பல்வேறு படைப்புகளை இவர்கள் மலேசிய தமிழினத்திற்கு விட்டுச் சென்றுள்ளனர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

தமிழ் மீது கொண்ட காதலாலும் தமிழன் என்னும் உயரிய உணர்வாலும் வாழும் காலத்தில் நம்மினத்திற்கும் மொழிக்கும் பங்களிக்க வேண்டும் என்பதில் இவ்விருவரும் தங்களை ஈடுப்படுத்திக் கொண்டனர்.மேலும்,தமிழுக்கு தொண்டு செய்வதை தங்களின் வாழ்வியல் கடமையாகவே எண்ணி வாழ்ந்தனர்.

தமிழக்குயிலார் கா.கலியபெருமாள்

பாவேந்தர் பாரதிதாசனால் அளிக்கப்பட்ட தமிழ்க்குயிலார் என்னும் தனிச்சிறப்புடன் தன் வாழ்நாள் முழுவதும் தமிழுக்கு தொண்டாற்றிய ஐயா தமிழ்க்குயில் கா.கலியபெருமாள் உலகத் தமிழர் பண்பாட்டுக் களஞ்சியத்தை உருவா
க்கிய பெருமைக்குரியவராவார்.

மலேசிய திருநாடு பெற்ற மணித்தமிழ் அறிஞர்களுள் தமக்கே உரிய தனிப்பாணியும்  தனிமுத்திரையும் கொண்ட தமிழறிஞர்தான் நமது தமிழ்க்குயிலார் கா.கலியபெருமாள்.
ஓய்வுப்பெற்ற  தமிழாசிரியரான தமிழ்க்குயில் கா.கலியபெருமாள் அவர்களின் சேவையை பாராட்டும் வகையிலும் அதனை அங்கீகரிக்கும் வகையில் நாட்டின் “தோக்கோ குரு” (Tokoh Guru) என்னும் நல்லாசிரியர் விருது வழங்கப்பட்டது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

நாட்டில் தமிழறிஞர் எனவும் தன்முனைப்புப் பேச்சாளராகவும் அறியப்படும் தமிழ்க்குயிலார் தன்னை ஒரு பகுத்தறிவாதியாகவும் நிலைநிறுத்திக் கொண்டார்.பேராக் மாநிலத்தின் கம்பார் நகரிலுள்ள கம்பார் தோட்டத்தில் 19.08.1937இல் பிறந்த தமிழ்க்குயிலார் தனது 73வது வயதில்  ஜூலை 8ஆம் தேதி 2011இல் தனது தமிழ்மூச்சை நிறுத்திக் கொண்டார்.
1960களில் பாவேந்தர் பாரதிதாசனால் “தமிழ்க்குயிலார்” என்னும் சிறப்பு விருதை பெற்ற தமிழ்க்குயிலார்க்கு அமெரிக்க உலகப் பல்கலைக்கழகம் டாக்டர் (முனைவர்)  பட்டம் வழங்கிச் சிறப்பு செய்தது என்பது ஒவ்வொரு மலேசிய தமிழர்க்கும் பெருமிதமானது.

மலேசியாவின் மூத்த தமிழ் எழுத்தாளர்களில் ஒருவரான இவர் 1982இல் மலேசியத் தமிழ்  எழுத்தாளர்களின் தேசியப் பேரவையை தோற்றுவித்தார்.மாநில வாரியாக இயங்கி வரும் தமிழ் எழுத்தாளர் சங்கங்களை ஒன்றிணைக்கும்  நோக்கத்தில் இப்பேரவையை அவர் அப்போது உருவாக்கினார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
அப்பேரவையின் அமைப்புத் தலைவராகவும் பேராக் மாநில  எழுத்தாளர் சங்கத் தலைவராகவும் பொறுப்பேற்றிருந்த தமிழ்க்குயிலார்  அவரது தலைமைத்துவத்தின் கீழ் மாநில நிலையிலும் தேசிய நிலையிலும் எண்ணற்ற எழுத்தாளர்களை உருவாக்கியுள்ளார்.மேலும்,மலேசியாவில் தமிழர் சடங்கு முறைகளை முறையாக வடிவமைத்தும் கொடுத்தார்.இவரது “பக்தியும் பகுத்தறிவும்” என்னும் கேள்வி பதில் பகுதி மலேசியர்களிடையே பெரும் வரவேற்ப்பை பெற்று தந்தது.இக்கேள்வி பதில் அக்காலக்கட்டத்தில் மலேசிய நண்பனில் இடம் பெற்றது குறிப்பிடத்தக்கதாகும்.
தமிழ் முரசுவின் மாணவர் மணிமன்ற மலரில் (1953) தொடங்கிய இவரது முதல் படைப்பு தொட்டு அவர் வாழ்ந்த காலம் வரை சுமார் 200க்கும் மேற்பட்ட சிறுகதைகள்,500க்கும் மேற்பட்ட கட்டுரைகள் உட்பட 300க்கும் மேற்பட்ட கவிதைகள்,உரைவீச்சுகள் மற்றும்  நாடகங்களை எழுதியுள்ளார் என்பது அவர் வாழ்ந்த காலங்களின் நினைவுகளின் சிறப்பாகும்.

மேலும்,தமிழ்க்குயில் மற்றும் ஆசிரியர் ஒளி எனும் இதழ்களையும் வெற்றிகரமாக நடத்திய இவர் நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட தமிழ் இலக்கண,இலக்கிய நூல்களையும் எழுதியுள்ளார்.மேலும்,80க்கும் மேற்பட்ட தமிழ்ப்பள்ளிக்கூடப் பயிற்சி நூல்களையும் எழுதி தமிழ்ப்பள்ளி மாணவர்களின் தமிழ் மொழி வளர்ச்சிக்கு பங்காற்றியுள்ளார்.தமிழாசிரியர் சங்கத்தில் பல பொறுப்புகள் வகித்து நற்பணியினை செம்மையாக மேற்கொண்ட தமிழ்க்குயிலார்க்கு அச்சங்கம் “தொண்டர்மணி”விருது கொடுத்து பாராட்டியது.தமிழ்ப்பணிகளுக்கிடையில் அவர் ஈப்போவில் தாம் வாழ்ந்த காலத்தில் வள்ளலார் அன்பு நிலையத்தை அமைத்தும் தொண்டாற்றினார்.

இவரது நூல்களில் தமிழர் பண்பாட்டுக் களஞ்சியம்(1000 பக்கங்களுக்கு மேலான தொகுப்பு நூல்),நீத்தார்கடன் நெறிமுறைகள்,சிறுவர் செந்தமிழ்க் களஞ்சியம்,அடிப்படைத் தமிழ்,தமிழர் திருமண முறைகள்,பொன்மணிச் சிந்தனைகள் ஆகிய நூல்கள் உட்பட மேலும் பல நூல்கள் தனித்துவம் மிக்கவைகளாக அக்காலக்கட்டத்தில் திகழ்ந்தன என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
மலேசிய படைப்பாளர்களில் தலைசிறந்த ஒருவராக விளங்கிய தமிழ்க்குயிலார் ஐயா கலியபெருமாள் தனது வாழும் காலத்தில் அவர் தமிழுக்கு ஆற்றிய சேவைக்கும் அவரது தனித்துவமான படைப்பிற்காகவும் பல்வேறு விருதுகளையும் பரிசுகளையும் பெற்றுள்ளார்.

அவற்றில் செந்தமிழ்க் கலைஞர்,திருக்குறள் மாமணி,தனிநாயக அடிகள்,தமிழ் நெறிக் காவலர்,தமிழ் நெறிக்குயில்,செந்தமிழ்ச் செம்மல்,செந்தமிழ் வாணர்,திருக்குறள் மணி போன்ற விருதுகளும் அடங்கும்.
மேலும்,அவரது படைப்புகளுக்காக தமிழ் நேசனின் “பவுன் பரிசு”,மலேசிய தமிழ் எழுத்தாளர் சங்கத்தின் “பொற்கிழி பரிசு”,செந்தமிழ் கலா நிலைய சுவாமி இராமதாசர் வழங்கிய “கேடயப் பரிசு”மற்றும் மலேசிய தமிழ் எழுத்தாளர் சங்கங்களின் பேரவை வழங்கிய “கேடயப் பரிசு” உட்பட பல பரிசுகளையும் அவர் பெற்றிருப்பது அவர் வாழும் காலத்தின் சான்றாக திகழ்கிறது.

“தொல்காப்பிய கடலின் ஒருதுளி” சீனி நைனா முகம்மது

மலேசியாவில் தொல்காப்பியமாகவே வாழ்ந்த மாபெரும் தமிழறிஞர் எனப் போற்றப்படும் இறையருட் கவிஞர் ஐயா சீனி நைனா முகம்மது நாட்டில் தொல்காப்பியத்தை நனி சிறப்புடன் எடுத்துரைக்கும் ஆற்றல் மிக்கவராய் திகழ்ந்தார்.இவரது தொல்காப்பியம் சார்ந்த தெளிவு மற்றும் விளங்களை கேட்டறிந்த தமிழ் நெஞ்சங்கள் இவரை தொல்காப்பியமாக மலேசிய மண்ணில் வாழ்ந்த தொல்காப்பியர் என்றும் புகழ்ந்து உரைப்பர்.

தனது இலக்கியப் படைப்புகளாலும் பங்களிப்பாலும் மலேசிய தமிழ் உணர்வாளர்களின் இதயங்களில் நீங்காத இடம் பிடித்து நிலைத்து விட்ட ஐயா சீனி நைனா முகம்மது 1960கள் முதல் தமிழ் இலக்கியத்துறையில் தன்னை ஈடுப்படுத்திக் கொண்டார்.
சமூகப் பற்றுள்ள கவிஞர் அவர். அவர் ஒரு இலக்கிய கருவூலம். கவிதைப் போராளியாக வாழ்ந்தவர்

தனது எழுத்துக்கும் வாழ்க்கைக்கும் இடைவெளி இல்லாமல் வாழ்ந்த தமிழறிஞர்.
அமரர் இறையருட் கவிஞர் பாவலர் தமிழறிஞர் சீனி நைனா முகமது மொழிப் புலமையாளர், தொல்காப்பியத்தில் ஆழ்ந்த அறிவு பெற்றவர். சிறந்த இலக்கியவாதி. தமிழ் இலக்கணம், தமிழ் இலக்கியம், போதித்தவர். மொழியியலில் தேர்ச்சி பெற்றவர், நற்பண்பாளர். 

தமிழ் மொழியிலும் இலக்கியங்களிலும் அவருக்கு இருந்த பற்று, ஞானம், சிந்தனை, ஆளுமை நம்மை பிரமிக்க வைக்கிறது. தனது வாழ்நாளின் பெரும் பகுதியை தமிழ் இலக்கிய படைப்புக்களுக்காக அவர் தம்மை அர்ப்பணித்துள்ளார். 

இறையருட் கவிஞராக போற்றப்படும் இவர் வெறும் கவிதையோடு தனது தமிழ்ப்பணியை நிறுத்திவிடாமல் கட்டுரை,சிறுகதை,வானொலி நாடகம் ஆகியவற்றிலும் அஃது நீண்டது.இவரது தனித்துவமான படைப்புகள் உள்ளூர் மட்டுமின்றி தமிழ்நாடு  பத்திரிக்கை மற்றும் இதழகளிலும் பிரசுரமாகியுள்ளது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

நாட்டின் மூத்த எழுத்தாளர்களில் ஒருவரான இவர் கரும்பன்,அபூபரீதா,இபுனுசைய்யிது,இல்லார்க்கினியன்,நல்லார்க்கினியன் என்னும் புனைப்பெயர்களிலும் தனது படைப்புகளை படைத்துள்ளார்.மேலும்,ஒரு படைப்பாளியாக மட்டுமில்லாமல் இவர் “நம் குரல்” என்னும் இஸ்லாமிய மாத இதழ்,பினாங்கிலிருந்து முன்பு வெளிவந்த மலேசிய நண்பன் நாளிதழ் மற்றும் “உங்கள் குரல்” திங்களிதழ் ஆகியவற்றுக்கும் ஆசியராக இருந்துள்ளார்.
அவர் தலைமைத்துவத்தில் வெளிவந்த உங்கள் குரல்  இதழின் படைப்புகள் மாணவர்கள் உட்பட அனைத்து தரப்பினர்களுக்கு மிகவும் பயனான ஒன்றாக விளங்கியது.இலக்கிய,இலக்கண மரபுகளை எடுத்துரைத்த மிக முக்கியமான இதழாக அது விளங்கியது.

இவரது படைப்புகள் உள்ளூர் மற்றும் வெளிநாடுகளில் வாழும் தமிழ் நெஞ்சங்களிடையே பெரும் வரவேற்பை பெற்றிருந்ததோடு அவை தனிநிகரற்ற விருதுகளையும் பரிசுகளையும் பெற்றிருந்தது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. புதிய தமிழ் புணர்ச்சி விதிகள் எனும் அவரது நூல், இலக்கண புலமைக்கு சான்றாக அமைந்திருக்கும் வேளையில் தொல்காப்பியத்தில் சிறந்த புலமை கொண்டிருந்த சீனி நைனா முகம்மது அவர்கள் எழுதிய தொல்காப்பிய கடலின் ஒரு துளி என்னும் நூலுக்காக கறிகாற்சோழன் விருது பெற்றார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
1947இல் செப்டம்பர் 11ஆம் தேதி தமிழகத்தின் கடையநல்லுரில் பிறந்த இவர் தனது 12வது வயதில் மலேசியாவிற்கு புலம் பெயர்ந்தார்.இன்றைக்கு மலேசியாவின் அதிகாரப்பூர்வமான தமிழ் வாழ்த்தாக அவர் வரைந்த “காப்பியனை ஈன்றவளே!காப்பியங்கள் கண்டவளே!’என்னும் தமிழ்வாழ்த்துதான் ஒலித்துக் கொண்டிருக்கிறது என்பது அவரது வரலாற்று புகழின் உச்சம் எனலாம்.
தொல்காப்பியப் பேரறிஞரும் மகத்தான மரபு கவிஞருமான சீனி நைனா முகம்மது தனது 67வது வயதில் ஆகஸ்டு 6ஆம் தேதி 2014இல் இயற்கை ஏய்தினார்.அவரது மறைவு இந்நாட்டில் தமிழ்மொழிக்கும் சமுதாயத்திற்கும் பலவகையிலும் பேரிழப்புதான் என்பதை மறுத்திடலாகாது.

அவரது படைப்புகளும் கருத்தாழமிக்க இலக்கியப் பதிவுகளும் காலத்தால் அழியாத பொக்கிசங்களாகும்.அதனை அழியாமல் காக்க வேண்டியது நம் கடமையாகும்.அவர் நம்மிடமிருந்து பிரிந்துவிட்டாலும் அவரது தமிழ்ப்பணி நம் நினைவுகளை தொடர்ந்து ஆக்கிரமித்துக் கொண்டுதான் இருக்கிறது.

(சிவாலெனின்)


Monday, 9 March 2020


உரிமையில்லா உயிர் மயிருக்கு சமம்!!
பிரதமர்கள் மாறினாலும் 
எங்கள் தலையெழுத்து
மாறாது
ஆட்சி மாறினாலும் எங்களின்
அடிமை சாசனம் மாறாது.....

எங்கள் கோவணங்கள்
கட்சிக் கொடியாய் பறந்தாலும்
எங்கள் உரிமைகள் கந்தல்துணிதான்.....

அப்துல் இரஹ்மான் தொடங்கி
நஜிப் வரை அடிமைப்பட்டுதான் கிடக்கிறோம்
மீண்டும் மகாதீர் வந்து
பிடிங்கியதை கொடுக்கவா போகிறார்
ஆட்சி மாற்றம் கோரிக்கைகூட 
உரிமையோடு இல்லாமல்
ஒப்பந்தத்தில் தொடங்குகிறது.....

நீலத்திற்கும் நாங்கள் அடிமைதான்
நாளை வரபோகும் வண்ணங்களுக்கும் நாங்கள் அடிமைதான்
வண்ணங்கள் மாறலாம்
எங்கள் வாழ்வியல் மாறாது.....

உழைப்பால் வசதியோடு வாழ்கிறோம்
உரிமைகள் கேட்டு தெருவில்
போராடுகிறோம்
நாற்காலியில் யார் அமர்ந்தாலும்
நாங்கள் பேசும் போது
செவிடர்களே....

நாங்கள் வந்தேறிகள் அல்ல
இம்மண்ணின் மைந்தர்கள்
யாருடைய உரிமையும் எங்களுக்கு வேண்டாம்
எங்களதை எங்களுக்கு கொடுங்கள் போதும்.....

அரசியல் கட்சிகள்
நாற்காலி அடிமைகள்
அரசாங்கம் இனவாத கிருமிகள்
எங்கள் உரிமைகள்
தூக்கு கயிறுகள்
நாங்கள் உழைத்து கொடுத்த
பலி ஆடுகள்.....

சட்டம் பாயும் என்பதால்
சத்தமின்றி உரிமை குரல்
எழுப்ப வேண்டியுள்ளது
உரக்க கேட்பேன் உரிமை
வேண்டுமென்று
உரிமையில்லா உயிர் மயிருக்கு சமம் என்றுசொல்லி!!!!


சிவாலெனின்

ஏகாதிபத்தியத்தின் அனைத்து வடிவங்களையும் எதிர்த்து போராடிய புரட்சியாளர் “பகத் சிங்”.


ஏகாதிபத்தியத்தின் அனைத்து வடிவங்களையும் எதிர்த்து போராடிய புரட்சியாளர் “பகத் சிங்”.

   இந்திய விடுதலை வரலாற்றினை புரட்சியாளர் “பகத் சிங்”கை ஒதுக்கி விட்டு பதிவு செய்திட முடியாது.நாட்டின் விடுதலைக்காக போராடி தனது 24வது வயதில் தூக்கு மேடையை வீரத்தோடு முத்தமிட்ட மாவீரன் தான் பகத் சிங்.இந்தியாவின் பஞ்சாப் மாநிலத்தில் இந்தியாவில் பிரிட்டன் ஆட்சிக்கு எதிராய் போராடிய குடும்பத்தில் செப்டம்பர் 1907இல் பிறந்த பக்த் சிங் இளம் வயதிலேயே ஐரோப்பிய புரட்சி இயக்கங்கள் குறித்து அறிய தொடங்கினார்.அது குறித்து படிக்கவும் தொடங்கினார்.அதன் விளைவு சீரிய பொதுவுடமைவாதியாய் தன்னை உருவாகிக் கொண்டார்.

   இந்திய விடுதலை போராட்டமும் சிந்தனையும் மக்கள் மத்தியில் மேலோங்கியிருந்த நிலையில் பொதுவுடமை சிந்தனைகளால் கவரப்பட்ட பக்த் சிங் இந்தியாவின் பல புரட்சி இயக்கங்களுடன் தொடர்பை ஏற்படுத்திக் கொண்டு இந்துஸ்தான் குடியரசு எனும் புரட்சி அமைப்பின் தலைவர்களில் ஒருவரானார்.விடுதலை புரட்சியின் போது கைது செய்யப்பட்டு 63 நாட்கள் சிறையில் இருந்த போது பகத் சிங் சிறையில் இந்திய கைதிகளையும் பிரிட்டன் கைதிகளையும் ஏற்றத்தாழ்வோடு நடத்தப்பட்டத்தை கண்டித்து அனைவரும் சம உரிமை பெறுவதற்கு உண்ணாவிரதம் மேற்கொண்ட போது பகத் சிங்கின் செல்வாக்கு மக்கள் மத்தியில் பரவிடத் தொடங்கியதும் குறிப்பிடத்தக்கது.இந்தியாவில் அன்றையக்காலக்கட்டத்தில் சோசலிசக் கொள்கைகள் நாடு முழுவதும் பரவிட பகத் சிங்கின் போராட்டமும் புரட்சியும் பெரும் வழிவகுத்தது எனலாம்.
   1919இல் ஜாலியன்வாலா பாக் படுகொலை நடந்தது.அப்போது பகத் சிங்கிற்கு 12 வயதுதான்.படுகொலை நடந்த சில மணி நேரங்களில் அவ்விடத்தை பார்வையிட்ட பக்த் சிங் அங்கிருந்து மண்ணை கொண்டு வந்து வைத்துக் கொண்டார்.இதற்கிடையில் தனது 14வது வயதில் பகத் சிங் ஆங்கிலேயேர்களுக்கு எதிராக போராட முனைகிறார்.ஆயுதமற்ற மக்கள் பலர் 1921 பிப்ரவரி 20 நாள் குருத்வாரா நானா சாஹிப்பில் கொல்லப்பட்டத்தை எதிர்த்து பகத் சிங் இளைய புரட்சி இயக்கத்தில் இணைந்து அகிம்சை சித்தாந்தம் வேண்டாம் என கூறி  தாக்குதல் நடத்தி ஆங்கிலேயேர்களை இந்தியாவிலிருந்து வெளியேற்றும் போராட்டத்தில் தன்னை இணைத்துக் கொண்டார்.

  பகத் சிங்கின் ஒவ்வொரு செயல்பாடும் நடவடிக்கைகளும் ஆங்கிலேயேர்களுக்கு பெரும் அச்சுறுத்தலை ஏற்படுத்திய வேளையில் அவரது தாக்கம் இந்திய இளைஞர்களிடையே உத்வேகத்தை அளித்ததோடு போராட்ட எண்ணத்தையும் விதைத்தது.பக்த் சிங்கினால் இளைஞர்கள் போராட்டக்காரர்களாக உருவெடுக்கூடும் என அஞ்சிய ஆங்கிலேயே அரசு குண்டு வெடிப்பில் அவருக்கு தொடர்பு இருப்பதாக கூறி மே மாதம் 1927இல் கைது செய்தது.ஐந்து வார சிறையில் இருந்து வெளியேறி பக்த் சிங் 1928இல் தொழிலாளர் மற்றும் உழவர் கட்சியோடு இனைந்தார்.இக்காலக்கட்டத்தில் தான்  அவர் அச்சங்கத்தின் செயலாளராக இருந்து 1928இல் அகில இந்திய புரட்சியாளர் சந்திப்பினை நடத்தினார்.

   இந்தியாவின் அரசியல் நிலைமையைப் பற்றி அறிக்கை அளிக்க ஆங்கிலேய அரசு 1928இல் சைமன் ஆணையக்குழுவை அமைத்தது.இக்குழுவில் ஒரு இந்திய உறுப்பினர்கூட இல்லாததால் இந்திய அரசியல் கட்சிகள் அனைத்தும் இதனை புறக்கணித்தன.அவ்வாணையத்திற்கு எதிராக முதுபெரும் காங்கிரசு தலைவர் லாலா லஜபதி ராய் அகிம்சை வழியில்  அமைதி பேரணியை நடத்தினார்.அச்சம்பவத்தின் போது வன்முறையை காவலர்கள் கடைபிடித்தனர்.காவலர்களுக்கு தடியடி நடத்த உத்தரவு பிறப்பித்ததோடு இல்லாமல் காவல் மேலதிகாரி ஜேம்ஸ் ஏ ஸ்காட் லாலா லஜபதி ராயையும் தாக்கினார்.கடுமையாக தாக்கப்பட்ட லாலா லஜ்பதி ராய் நவம்பர் 17 1928இல் காலமானார்.

   லஜபதிராயின் மரணத்துக்குக் காரணமான போலீஸ் அதிகாரி ஸ்காட் உயிரைப் பறிப்பதற்காக பகத் சிங்கும் அவரது நண்பர்களும் போட்ட திட்டம், ஜே.பி. சாண்டர்ஸ் என்னும் இன்னொரு அதிகாரியின் உயிரைப் பறித்துவிடுகிறது. இதற்கிடையே பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தின் மக்கள் விரோத மசோதாக்கள் மீது எதிர்ப்பைக் காட்டும் வகையில் பகத் சிங்கும் பி.கே. தத்தும் சட்டசபைக்குள் நுழைந்து இரண்டு குண்டுகளை வீசினார்கள். இந்த வழக்கில் அவர்களுக்கு ஆயுள் தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. ஜே.பி. சாண்டர்ஸ் கொலை வழக்கில் சுகதேவ், ராஜகுருவுடன் பகத் சிங்குக்கும் சேர்த்துத் தூக்கு தண்டனை விதிக்கப்பட்டு, குறித்த தேதிக்கு ஒரு நாளுக்கு முன்பாக, மாலையில் தண்டனை நிறைவேற்றப்பட்டது. (வழக்கமாகக் காலையில்தான் தண்டனை நிறைவேற்றப்படும்.ஆனால்,பகத் சிங்கிற்கு மாலையில் தூக்குத்தண்டனை நிறைவேற்றப்பட்டது.தனது 24வது வயதில் பக்த் சிங் 1931இல் மார்ச் 23ஆம் தேதி தூக்கிலிடப்பட்டார்.

   லால் லஜபதி ராயின் மரணத்திற்கு காரணமான அதிகாரியை கொன்றது தொடர்பில் மகாத்மா காந்தி அக்கொலைச் சம்பவத்திற்கு கண்டனம் தெரிவித்தார்.மேலும்,பகத் சிங்கின் தூக்குத் தண்டனையின் போது  ஆங்கிலேயர்கள் கேட்ட தூக்குத்தண்டனை அங்கீகரிக்கும் பத்திரத்திலும் காந்தி கையொப்பம் இட்டார்.அன்றையக்காலக்கட்டத்தில் அகிம்சையை பின்பற்றும் காந்தி இம்சையை தரும் தூக்குத்தண்டனைக்கு ஒப்புதல் அளிக்கலாமா என்பது போன்ற கருத்துக்கள் மக்களால் முனுமுனுக்கப்பட்டதும் குறிப்பிடத்தக்கது.”தி லெஜண்ட் ஆஃப் பகத் சிங்” எனும் இந்தி திரைப்படத்தில் இது தொடர்பிலான காட்சிகள் படமாக்கப்பட்டதும் குறிப்பிடத்தக்கது.
    பக்த் சிங் தூக்கிலிடப்பட்டு சுமார் 87 ஆண்டுகள் எட்டியும் இன்னமும் அவர் ஒரு புரட்சியாளனாக உலக மக்கள் மத்தியிலும் போராட்டவாதிகள் மத்தியிலும் உயிர்க்கொண்டிருப்பதற்கு அவர் இந்திய விடுதலை போராளி என்பதால் மட்டும் அல்ல.மாறாய்,தீவிர சிந்தனையாளராகவும் இளம் வயதிலேயே வாசிப்பு தன்மையோடு புரட்சி சிந்தனை மற்றும் செயல்பாடோடும் சோசலிச பாதையில் ஏகாதிபத்தியத்தின் அனைத்து வடிவங்களையும் எதிர்த்து போராடிய புரட்சியாளனாய் உலா வந்ததுதான் பெரும் காரணம் எனலாம்.

   இன்றைக்கும் உலக அரங்கில் புரட்சிக்கு போராட்டவதிகள் சே குவேராவின் படத்தை ஏந்துவது போல் இந்திய துணைக் கண்டத்தில் பகத் சிங் தான் உயிர்க்கொள்கிறார்.”பகத் சிங்” இந்தியத் துணைக்கண்டத்தின் சே குவேரா என்று இன்றளவும் போற்றப்படுகிறார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
    “ என் வாழ்க்கை ஓர் உன்னத லட்சியத்திற்காக ஒப்படைக்கப்பட்டிருக்கிறது.இந்திய விடுதலைதான் அந்த லட்சியம்.அதன் காரணமாக,வசதி வாய்ப்புகளுக்கும் உலகியல் ஆசைகளுக்கும் என் வாழ்வில் இடமில்லை” தனது திருமண ஏற்பாடுகளை தனது தந்தை மேற்கொண்டதை அறிந்த  போது மேற்கண்டவாறு பகத் சிங் கடிதம் எழுதி வைத்து விட்டு புரட்சி பாதையை நோக்கி வீட்டை  விட்டு வெளியேறினார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

   பிரிட்டிசாரை வெளியேற்றி விட்டு இன்னொரு அதிகாரத் தரப்பிடம் ஆட்சியை ஒப்படைப்பதால் எவ்வித நன்மையும் விளையாது.சோசலிச மாற்றத்தால் தான் மக்கள் விடுதலையும் மக்கள் நன்மையும் நிலைக்கொள்ளும் எனும் சிந்தனையை விதைத்த பகத் சிங் “புரட்சி என்பது உலகத்தின் ஒரு சட்டம்.அது மனித வர்க்க முன்னேற்றத்தின் இரகசியம்” என்றும் அதில் புனிதத்துவச் சங்கிலிகள் பிணைக்கப்பட வேண்டிய அவசியமில்லை.மேலும்,தனிநபர் பழிவாங்கலும் புரட்சிகரத்தின் நோக்கமல்ல என்றும் கூறினார்.
    பகத் சிங் குறித்து கூறுகையில் அவரை சோசலிசு என்றும் மார்க்சிய – கம்னியூசம் என்றும் குறிப்பிடுகிறார்கள்.ஒரு புரட்சியாளனுக்கு உரிய சிந்தனையோடும் போராட்டத்தோடும் மனித விடுதலைக்கு போராடிய உன்னத மாவீரன் தான் பகத் சிங்.உயிர்கள் அனைத்தும் ஒவ்வொரு நாளும் மரணிக்க வேண்டியதுதான் இயல்பு.ஆனால்.நம் மரணம் கூட உலகம் நினைவில் வைத்து போற்றினால்தான் அஃது சிறந்த மரணம் என்பதற்கு ஒப்ப பகத் சிங்கின் மரணம் அமைந்திருந்தது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.பகத் சிங் சிறையில் இருக்கும் போது அவரை சந்தித்த அவரது தாயார் தனது அழுகையை அடக்கி கொண்டு  “ஒவ்வொருவரும் ஒரு நாள் மடிய வேண்டியவரே. ஆனால், உலகம் நினைவில் வைத்துப் போற்றும் மரணம்தான் மிகச் சிறந்தது” என்று கூறினார்.

    சிறையில் இருந்த போது பகத் சிங் அதிகமான புத்தகங்களை வாசித்தார் வாசிக்கும் ஒவ்வொரு புத்தகத்திலும் இருக்கும் முக்கியமானவற்றை குறிப்பெடுத்து வைத்திருந்தார்.அவரது அக்குறிப்புகள் பின்னர் புத்தகமாகவும் வெளிவந்தது.அவர் சிறையில் இருந்த காலத்தில்தான் “தி டோர் டு டெத்” (the door to death) மற்றும் “ஐடியல் ஆஃப் சோசலிசம்” (ideal of socialist) போன்ற புத்தகங்களை அவர் எழுதினார்.சோசலிசம் மற்றும் இன்றி பல்வேறு துறைகள் சார்ந்த புத்தகங்களையும் சிறையில் வாசித்த பகத் சிங்கிற்கு புத்தகமும் துப்பாக்கியும் தான் நெருங்கிய நண்பர்கள் எனலாம்.
   தூக்கிலிடப்படுவதற்கு முன்னர் “தி ரெவெல்யூசனரி லெனின்”(the revolutionary lenin) எனும் புத்தகத்தை வாசித்தார்.நாட்டு ஏதாவது செய்தி உண்டா என பகத் சிங்கின் வழக்கறிஞர் கேட்ட போது மரணத்தை நெருங்கிக் கொண்டிருந்த போதுகூட அவர் உதிர்த்த வார்த்தை “புரட்சிதான்”.ஆம்!அவர் “எதெச்சாதிகாரம் ஒழியட்டும் – புரட்சி ஓங்கட்டும்” என்றுதான் முழங்கினார்.1931 மார்ச் மாதம் 24ஆம் தேதி தூக்கிலிடப்பட வேண்டிய பகத் சிங் மற்றும் அவரது இரு தோழர்களையும் 11 மணி நேரங்களுக்கு முன்னர் அதாவது 23ஆம் தேதியே தூக்கிலிடப்பட்டனர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

  முன்னதாக தூக்கிலிடப்படுவது குறித்து எவ்வித கவலையும் கொள்ளாத அந்த மூன்று புரட்சியாளர்களையும் தூக்கு மேடை நோக்கி அழைத்து சென்ற போது அவர்கள் தங்களுக்கு மிகவும் பிடித்தமான புரட்சி பாடலான:
நாங்கள் சுதந்திரமாக இருக்கும் ஒரு நாள் வரும்
இது எங்கள் மண்ணாக இருக்கும்
இது எங்கள் வானமாக இருக்கும்
தியாகிகளின் உடல்கள் எரிக்கப்பட்ட நிலங்களில்
மக்கள் கூடுவார்கள்
மண்ணுக்காக உயிர்நீத்த அவர்களுக்கு
மரியாதை செலுத்துவார்கள்.”
எனும் பாடலை பாடிக்கொண்டே சென்றனர்.
   மார்ச் மாதம் 23ஆம் தேதி 1931 பகத் சிங் மற்றும் அவரோடு மேலும் இரு புரட்சியாளர்களான  சுகதேவ் மற்றும் ராஜகுரு ஆகிய மூவரும் மனித விடுதலைகான புரட்சிக்காக விதைக்கப்பட்டார்கள்.”பகத் சிங்” காலத்தால் மறைக்க முடியாது மாபெரும் புரட்சியாளன் மக்கள் விடுதலையின் மாவீரன்.

(சிவாலெனின்)

Sunday, 8 March 2020

அடையாளம் தொலைத்து நிற்கிறோம்!


அடையாளம் தொலைத்து நிற்கிறோம்!

சிவாலெனின்

காட்டை அழித்து நாட்டை 
உருவாக்கினோம்
கல்லும் முள்ளும் குத்தி
இரத்தம் சிந்தினோம்....

சயாம் இரயில் பாதை போட்டோம்
இரும்பி இரும்பி இரத்தம் கக்கினோம்
இம்மியும் உரிமையின்றி
செத்துப் போனோம்....

இரப்பர் மரம் சீவினோம்
சிவந்த பாலு சிந்தினோம்
செம்மண் சாலையினை 
கடக்கையில்
சிவப்பு குறுதியும்
கலந்ததே....

தோட்டங்கள் சொல்லும் குறுதி சிந்திய வரலாறும்
அந்நியமாகிப் போனது
நகரில் நாடோடிகள் ஆனதால்.....

வண்ணங்களும் சதி செய்தே நாசம் செய்தது
நான்கு வண்ணம் சொல்லியே
வேதம் கூட
பிரித்து வைத்தது ....

மூவினம் நாட்டிலே
மூன்றாம் தரமாய் ஒதுக்கி வைக்கப்பட்டோம் நீலநிற ஆட்சியிலே.....

நாய்க்குகூட சொந்தம் சொல்ல
திண்ணை உண்டு
நீலம் மறுக்கப்பட்ட எங்களுக்கு
சிவப்பு இரத்தம் கூட
சொந்தமில்லை.....

வண்ணங்கள் பல கட்சி கொடியானது
எங்கள் கோமணங்களும் களவாடப்பட்டது
நாங்கள் சிந்திய வியர்வைகூட
சிவப்பானதால்...

அடையாளம் சொல்லும் 
அட்டைகூட சிவப்பானதால்
அடையாளம் தொலைத்து
நிற்கிறோம் தெருவோரம்!!



மறைந்தும் கவிதையாய் வாழும் கவிஞர் தீப்பொறி பொன்னுசாமி!!

மறைந்தும் கவிதையாய் வாழும் கவிஞர் தீப்பொறி பொன்னுசாமி!! மலேசியாவில் வாழ்ந்த வாழும் கவிஞர்களில் தங்களுக்கான நிரந்திர இடத்தை தங்களின் தனி...